Ons verhaal

Wat vliegt de tijd! We zijn al halverwege en we hebben inmiddels al zoveel beleefd. Met de skiliften de bergen in tot net onder de grens van hoogteziekte met waanzinnige uitzichten. Met de benenwagen een ongelooflijke mooie wandeling in de bergen gemaakt op slechts 9 minuten rijden van het hotel. Hier hebben we kennisgemaakt met werkelijke stilte, in de stralende zon omringt door de mooiste natuur. Inmiddels vijf verschillende speeltuinen gezien waar Nederland niet aan kan tippen. En jongens, wat is het hier schoon! Geen vuil langs de weg, in de speeltuin of park.
En inmiddels is mijn behandelweek ook afgerond en ligt Esther precies op dit moment in haar scan. Ik zal mijn week proberen samen te vatten.
Op maandag heb ik een heel gedetailleerde scan gekregen terwijl ik ondertussen cognitieve test moest doen. Het gaat er dan niet om dat je de goede antwoorden geeft maar welke delen van je hersenen dan wel en niet gebruikt worden of wellicht teveel. Normale hersenen kiezen de meest functionele route in je hersenen maar met hersenletsel neem je zijpaden en omwegen. Hierdoor functioneer je niet alleen minder effectief en kun je vaak ook dingen niet, je wordt er ook heel moe van. De algemene score toont of je in het groen, dat is gezond functionerend, geel of rood zit. Je kunt ook onder groen, dan doen ze het simpelweg nog beter dan gewoon gezond. Ik zat in het rood. Met andere woorden, er was overduidelijk iets mis 🤭 Mijn basale ganglia deed zo goed als niets, waar de hersenmist een gevolg van is, problemen met balans, licht. Eigenlijk algehele coördinatie. Veel dus. Wat heel slecht was, was het registreren en kunnen benoemen, even kort door de bocht gezegd. De therapie zorgt ervoor dat je hersenen weer gedwongen worden om de meest functionele route te kiezen. Dit doen ze door je hersendelen met allerlei verschillende taken bezet te houden waardoor ze simpelweg de korte route moeten nemen. Je bent de hele week bezig met cognitieve uitdagingen bijv rekensommen maken tijdens een andere taak met storende afleiding op de achtergrond. Of woorden zoeken op een bord staand op een evenwicht bal en een bal gooiend. Heel pittig maar ook heel leuk. Daarnaast heb je elke dag cardio training waarin je leert om de fight en flight stand af te wisselen met rust. Bij hersenletsel staan je hersenen voortdurend in fight stand en kunnen moeilijk tot rust komen. Ik vond het super en ging los en kon veel meer dan ik dacht. Daarbij kreeg je elke dag een nekmassage van 30min om de doorbloeding naar je hersenen te stimuleren. Na de eerste dag had ik ineens kleur op mijn gezicht. ☺ Je hersenen worden heel moe en normaal stop je dan, helemaal als je het niet meer weet, nu helpen ze je om door te gaan en kun je steeds meer en sneller. Veel met evenwicht, ritme, snelheid, oogbewegingen, onthouden, vooruit achteruit tellen rekenen echt heel veel. Ik zal het een keer laten zien. Ook veel mentale puzzels en dingen onthouden die de volgende dag weer werden gevraagd. Het gaat er niet om dat je alles goed doet maar dat je je hersenen het laat proberen en trainen. De mensen zijn zo kundig, zo lief, aanmoedigend, steunend en vrolijk. Iedereen! Ik merkte tijdens de week weinig verschil thuis, tijdens de testen wel, ging het steeds beter maar de hersenmist bleef. Ze stelden mij gerust dat je hersenen tijd nodig hebben om dit alles te verwerken en dat duurt gemiddeld 4 tot 8 weken. Na de eindscan zeiden ze dat ik het niet beter had kunnen doen! Ik ben van rood naar onder het groen gegaan! Alles is in het normale op 1 ding na, aandacht. Dat blijft iets lastiger maar ja dat is de ADD en dat is niet hiermee te verhelpen omdat dit door iets anders veroorzaakt wordt. Maar als de rest het allemaal doet, is dit bijzaak 😇 Dus de therapie heeft volgens de scan heel goed gewerkt. Nu moet ik het nog gaan ervaren.  Esther en Boaz zijn op mijn laatste dag een tijdje geweest en dat vonden ze daar geweldig! De arts heeft enthousiast met Boaz gevoetbald, hoogzwanger. Met vijf dames waren ze de bal aan het overrollen naar hem en ze waren allemaal zo dol op hem. Heel leuk. Ik heb een pakket met oefeningen mee voor het natraject en hoe dit nu zelf op te pakken. Ook zal ik een paar maanden visuele training moeten volgen om mijn ogen te herstellen. In principe zijn mijn hersenen weer gefixt en moet de praktijk uitwijzen hoe dat voor mij uitpakt. De veranderingen in de hersenen zijn blijvend maar wat het zichtbare resultaat is weet ik nog niet. Nu ben ik erg moe maar dat is ook logisch met Boaz zijn korte nachten. Ik ben hoopvol en positief en nu gaat alle aandacht naar Esther die vandaag is begonnen. Heel spannend!
Ik zorg nu voor Boaz die hier wel graag wat dichter bij je blijft en tegelijkertijd alle Amerikanen om zijn vinger windt!
Tot het volgende verslag !